When I try to explain to another person the shade of red I am imagining, I don't really know what color red the other person has in mind. How well do we understand each other? And what steps do we take to understand the intentions of someone else? One could view dialogue as collaborative design. I see architecture as social sculpture: it is the design of the structures of society.

I make my installations and objects out of cardboard, the material with which architectural models are built. Furthermore, I work with different types of cardboard. A flexibile type of cardboard provides the ideal material to demonstrate the transformative process of relationships. On the otherhand, when building large and stable constructions I try to achieve the opposite: I want to superimpose a certain durability onto the temporary and fragile character of cardboard. The contrast between building or preserving and breaking down or decaying is the essence of my investigation.

Martina Otto, June 2018

Wanneer ik een ander persoon probeer uit te leggen aan welke kleur rood ik denk, weet ik niet welke kleur rood de ander uiteindelijk voor ogen heeft. Hoe goed begrijpen we elkaar dan? En welke stappen ondernemen we om de bedoelingen van een ander aan te voelen? Een dialoog tussen personen zou je als een gemeenschappelijk bouwwerk kunnen beschouwen. Architectuur zie ik als sociale sculptuur: het is een vormgeving van de structuren van het samen- leven.

Ik maak mijn installaties en objecten van karton, het materiaal waarmee ook architectonische maquettes gebouwd worden. Daarbij werk ik met verschillende soorten karton. Het buigbare karton biedt bij uitstek de mogelijkheid om processen van omvorming in het contact met de ander weer te geven. Bij het bouwen van grote en stabiele constructies probeer ik juist het tegendeel te bereiken: het provisorische en breekbare karakter van karton wil ik een bepaalde duurzaamheid afdwingen. De tegenstelling tussen het opbouwen of bewaren en het afbreken of vergaan is de kern van mijn onderzoek.

Wenn ich meinem Gegenüber zu erklären versuche an welche Farbe Rot ich denke, weiss ich nicht welches Rot er dann vor Augen hat. Wie gut begreifen wir eigentlich einander? Und welche Schritte unternehmen wir, um das was der Andere sagen will zu erspüren? Den Dialog zwischen zwei Personen könnte man als ein gemeinschaftliches Bauwerk ansehen. Architektur betrachte ich als eine Form der sozialen Plastik: Es ist das Gestalten der Strukturen des gesellschaftlichen Zusammenlebens.

Ich mache meine Installationen und Objekte aus einfacherer Pappe mit der auch Architekten ihre Modelle bauen. Dabei arbeite ich mit verschiedenen Sorten. Gerade die biegsame Pappe bietet mir die Möglichkeit Prozesse des Umformens im Kontakt mit dem Anderen dar zu stellen. Beim Bauen von grossen und stabilen Konstruktionen probiere ich das genaue Gegenteil: ich versuche dem Charakter des provisorischen und zerbrechlichen Materials Haltbarkeit ab zu zwingen. Der Gegensatz zwischen Aufbau oder Erhalt und Abbruch oder Verfall ist der Kern meiner Untersuchung.